De paardenbloem, een overblijvende plant die in Noord-Amerika en Europa zeer veel voorkomt op grasland en onbebouwde velden en langs oevers. In gecultiveerde gebieden wordt de plant zelfs als een plaag beschouwd. Net als de paardenbloem hebben Haviken de gewoonte dan hier, en dan daar op te duiken. Dit wordt hen niet in dank afgenomen door hen die niet tegen hun energieniveau zijn opgewassen, en die niet inzien hoe nuttig deze mensen zijn bij zaken die hun belangstelling hebben. Ze zijn net als hun plant, een schatkamer van nuttige zaken voor degenen die moeite nemen hen te leren te begrijpen. Daar havikmensen koppig zijn, hebben ze vaak last van hoofdpijn. Ook stoten ze veel vaker dan anderen per ongeluk hun hoofd, misschien omdat ze neiging hebben om te snel ergens anders heen te gaan, zonder dat ze de tijd nemen goed uit te kijken. Paardenbloemen zijn heel algemeen en rond april kunnen ze hele weilanden geel kleuren. De wortel is een penwortel die decimeters diep de grond in kan dringen. Wanneer hij afbreekt op behoorlijke diepte kan deze zich herstellen en meerdere rozetten geven. Alle delen van de paardenbloem zijn medicinaal te gebruiken. Wortels, blaadjes en bloemen. De paardenbloem wordt ook wel pluisbal genoemd, met hun zaadjes die op de wind vervoerd worden, en nagenoeg overal groeien waar ze landen. Haviken zijn als hun totemplant, ze waaien gemakkelijk van de ene naar de andere plaats, of van het ene naar het ander idee, en vliegen direct en spontaan op dingen af.
|