Het binnenste schild bestaat uit 13 vlakken, zoals de 13 manen van het jaar. De buitenste ring bestaat uit 28 vlakjes, net zoveel dagen als er in een maand gaan. In veel culturen wordt de schildpad beschouwd als een heilig dier. Dit dank hij aan vele bijzondere eigenschappen: De schildpad is altijd thuis want hij draagt zijn huis op zijn rug mee, hij hecht zich niet aan plaatsen. Hij voelt zich thuis zowel in het water als op het land. Als er gevaar draagt trekt hij zijn kop in zijn schild, maar schildpad weet ook dat om verder te komen in het leven, hij zijn nek zal moeten uitsteken. Schildpad Eiland
De Amerikaanse indianen noemen hun land ook wel “Schildpad Eiland”.
Volgens een oude Indiaanse legende, toen er onderlinge strijd ontstond tussen de eerste mensen, besloot Kitchi-Manitou (Groot Mysterie) om de Aarde te zuiveren door water. De enige overlevenden na de Grote Vloed waren een man, een paar dieren en wat vogels. Man dreef daar, moederziel alleen in de grote oceaan, zichzelf vasthoudend aan een boomstam. Schildpad zag de kritieke toestand van de man en liet hem plaats nemen op haar rug. Zo werd Schildpad een thuis voor alles wat leefde en dit eiland is het huidige continent Amerika. Gescheiden door taal en nationale grenzen wordt het continent tegenwoordig nog zelden gezien als een levend geheel. Toch is het zo, op schildpad's rug.
Ook de hindoes zien de schildpad als de aarde waar we op leven: een oude gravure toont de Aarde als een halve wereld gedragen door vier olifanten. Deze staan op de rug van een reuzenschildpad die zwemt in de oceaan van het Universum. De olifanten draaien rond op de rug van de schildpad, wat de verandering der seizoenen veroorzaakt.
|
|
Schildpad en Boom: Bewaarders van Tijd
Er bestaat een oud Indianen verhaal waarin Grootmoeder Galaxy vertelt over Schildpad en Boom. Deze twee zijn haar wijste kleinkinderen, omdat zij ingewijd zijn in de kennis van de tijd voor alle wezens op aarde.
Lang, lang geleden, tijdens het begin van de aarde, sprak de grootmoeder der schildpadden:
Look at my back
hold steady and know
thirteen are my scales
thirteen moons make one flow!
thirteen moons for the Earth
to bring on year to birth
thirteen moons for the sun
to give Earth its fun!
De boom is een tijdbewaarder omdat hij voor elk jaar dat voorbij gaat een ring krijgt.
Lees het hele verhaal (engelstalig) van Turtle and Tree:
|
|
Het Pad van Vrede
De schildpad is het totemdier dat staat voor ‘peace on the earth-walk’.
Zoals de Indiaanse medicijnvrouw Grandmother Twylah Nitsch het uitlegde: “De schildpad ratel is het embleem voor innerlijke vrede, en deze ratel wordt gebruikt in dansen om te helpen geluk te bewerkstelligen. Vrede is een ‘staat van zijn’. Het kan bereikt worden door dagelijkse training. We moeten leren en begrijpen hoe we in balans kunnen wandelen over het Pad van Vrede, ‘to walk the Pathway of Peace’.”
|
|
Sjamanen
|
Ook sjamanen zeggen dat zij hun kennis van de schildpad kregen. “De verschillende tekens die de schildpad op zijn schild draagt, onthullen volgens de sjamanen een goddelijke boodschap. Ook de oorsprong van de Chinese ideogrammen wordt teruggevoerd op de schildpad.” 1) Men schrijft het Chinese alfabet toe aan Tsang Chien, de god met het drakengezicht en vier ogen. Hij vormde het uit de patronen van de sterren, de tekens op de rug van de schildpad en de pootafdrukken van vogels in het zand.
|
|
De Maya's en de schildpad
De Maya godin Mayahuel is de voedster- en vruchtbaarheidsgodin. In de Borgia Codex werd ze vaak genoemd in combinatie met de watergodin Chalchiuhtlicue.
Als vruchtbaarheidsgodin heeft ze betekenis voor de geboorte; ze wordt net als Tlazolteotl afgebeeld in een hurkzittende baarhouding. Daarbij zit ze op een schildpad. Ze is beschermster van de baarmoeder waaruit het leven voortkomt. Als zodanig werd ze Ayopechtli genoemd, ‘zittend op een schildpad’.
In de betekenis als voedster wordt Mayahuel geïdentificeerd met een maguey-plant, (agave salminae). Ze werd beschouwd als degene die uitvond hoe de plant moest worden bewerkt om hem voor consumptie geschikt te maken.
|
|
Mercurius en de schildpad
|
Mercurius of Hermes volgens de Grieken, is de zoon van Zeus en Maia. (Maia, naar wie de maand mei is vernoemd en tevens de naam van moeder van Boeddha) Het verhaal gaat dat Hermes, toen hij nog maar net een paar uur oud was, het holle schild van een schildpad buiten de grot vond en er zeven snaren schapendarm over heen spande. Zo vond hij de lier uit waar hij direct betoverend op kon spelen. Zou het vanwege de schildpad zijn dat de Grieken Hermes beschouwde als uitvinder van de taal, de rekenkunde, het schrift en de sterrenkunde? Hermes werd ook gezien als begeleider van de zielen naar de onderwereld en was de schenker van dromen.
|
|
De schildpad Kassiopeia in Momo en de tijdspaarders
Ook in het jeugdboek van Michael Ende ‘Momo en de tijdspaarders’ wordt de schildpad in verband gebrachgt met de tijd.
De schildpad Kassiopeia is het huisdier van vadertje tijd, Meester Secundus Minutius Hora. Kassiopeia communiceert met het bijzondere meisje Momo door tekens en letters op zijn schild te laten verschijnen. Kassiopeia kan vooruit kijken in de tijd en zo leidt hij Momo, die achterna gezeten wordt door de tijdspaarders, veilig naar zijn baasje. Het is juist het trage tempo van de schildpad, wat Momo ’s redding is:
” ‘Kunnen we alsjeblieft niet een beetje doorlopen?’ zei ze tegen Kassiopeia. ‘HOE LANGZAMER – HOE VLUGGER’, was het antwoord van de schildpad. Ze kroop verder, haast nog langzamer dan daarnet. En Momo ontdekte – net als de vorige keer – dat ze daardoor juist sneller vooruitkwamen. Het leek bijna of de straat onder hen doorgleed, steeds sneller, hoe langzamer ze liepen. Want dit was het geheim van dit witte stadsdeel, met straatnamen als Nooitsteeg en Nergenshuizen: Hoe langzamer je liep, hoe sneller je vootuitkwam. En hoe meer je je haastte, hoe minder je opschoot. Dat wisten de grijze heren niet, toen ze Momo met 3 auto’s achtervolgden. Zo was Momo hen ontsnapt.
|
|
Meer getallen
Een schildpad legt ongeveer 104 eieren die er zo’n 52 dagen over doen om uit te komen.
Schildpadden kunnen wel heel oud worden. De hoogst vastgestelde leeftijd van een landschildpad is 152+ jaar voor een mannelijke Soemerische schildpad (Testudo sumeirii), die in 1766 door de Franse ontdekkiingsreiziger Chevalier de Fresne van de Seychellen naar Mauritius werd gebracht en aan het garnizoen van Port Louis werd geschonken. Bij de verovering van Mauritius door de Engelsen in 1810 werd het dier officieel door de Franse troepen overhandigd. In 1908 werd de oude schildpad blind. Tien jaar later stierf hij na een val in een geschutskuil. Het dier wordt bewaard in het Brits Museum in Londen. Aangezien het bij de vangst al geheel volwassen was moet het volgens Schmidt & Inger (1957) op tenminste 180 jaar worden geschat. Andere dieren waarvan vaststaat dat ze ouder dan 100 jaar zijn geworden zijn de Carolina doosschildpad (T. Carina) van 138 jaar (Olivier, 1955) en een Europese moerasschildpad (Emys orbicularis) van 120+ jaar (Rollinant, 1934).
|
|
|
