Net als vele oude paden van het paganisme, is het pad van de druïden in nevelen gehuld. Er zijn mensen die zeggen dat het druïdisme op het fabelachtige
eiland Atlantis ontstaan is. Er zijn Romeinen die over de magische tradities
van de Kelten geschreven hebben, maar die keken natuurlijk ook door hun roze
bril. Wat is nou het druïdisme? Een geschiedenis heeft het druïdisme niet. Het
is een eclectische traditie, eigenlijk meerdere tradities, die zich continu ontwikkelen.
Ondanks dat het geen geschiedenis heeft, heeft het wel mooie verhalen: Het waren
de magiërs van Atlantis die de geheimen van de natuur ontdekten. Ze leerden hoe
de krachten van de natuur werkten en hoe men ze aan kon wenden. Natuurlijk bleef
een strijd tussen goed en kwaad niet uit.
Zij die de natuur zagen als Gaia, de Grote Moeder van al het leven, wendden hun
krachten aan om goed te doen. Om hun mede mens bij te staan met raad en daad,
om te genezen met kruiden en om een blik op de toekomst te werpen. De anderen,
die hun krachten voor het kwaad aanwendden, zagen de Grote Moeder als een satanische
verleidster, die over zoveel kwaad heerste... Voordat de ramp over Atlantis zich
voltrok, wisten de witte wijze uit te wijken naar het oosten. De duistere heren
van Atlantis werden overspoeld en, samen met Atlantis, van de aardbodem geveegd.
De witte wijzen kwamen terecht op de kust van Ierland en Groot-Brittannië. Vanaf
daar ontwikkelde en verspreidde zich het druïdisme...
Natuurlijk kunnen we niet met zekerheid zeggen dat het ook daadwerkelijk
zo is geweest. Wat we echter wel weten is dat de druïden, net als heksen, geen
vaste traditie hebben. Van streek tot streek, of zelfs van groep tot groep bestaan
er verschillen.
Hoe kun je dan zeggen wat een druïde is? Een druïde, wat is dat nou eigenlijk?
Een priester? Een dichter? Een musicus? Een druïde had binnen een gemeenschap
meerdere taken. Hij leefde zoals een sjamaan, dicht bij de natuur. Het grote
respect voor de natuur is nog steeds prioriteit nummer 1 in het leven van een
druïde. Dat was echter niet het enige in zijn leven. Behalve het leren kennen
en werken met de natuur, was het ontwikkelen van zijn spirituele, intellectuele,
emotionele, fysieke en artistieke elementen een belangrijk doel in zijn leven.
Om blijk te geven aan de krachten van de natuur, haar te eren en haar te leren
kennen, vierden
druïden
net als heksen
acht
jaarfeesten
(sabbats):
de winter- en de zomerzonnewende, twee equinoxen en daarnaast nog vier vuurfeesten.
Naast deze feesten, kwamen druïden ook samen om te studeren, te mediteren, te
werken, etc. op zogeheten Groves, maandelijkse of tweewekelijkse bijeenkomsten.
De oude druïden
kenden een indeling in drie groepen, te weten de
Barden, de Ovaten en de
druïden
zelf. Een misvatting is om deze driedeling te zien als een hiërarchische structuur,
in plaats van afzonderlijke niveaus binnen een opleidingsfase.
De graadverdeling
De Bard
|